“காலத்தி னாற்செய்த நன்றி சிறிதெனினும்
உற்ற காலத்தில் ஒருவன் செய்த உதவி சிறிதளவாக இருந்தாலும், அதன் தன்மையை அறிந்தால் உலகைவிட மிகப் பெரிதாகும் என்பது
இக்குறளின் பொதுப் பொருள்.
ஆனால் வள்ளுவர் இக்குறளில் உதவி என்று குறிப்பிடாமல்
“காலத்தி னாற்செய்த நன்றி” என்றே குறிப்பிடுகிறார் அது எவ்வாறு ?
வள்ளுவர் குறிப்பிடும் காலம் என்னும் தக்கதருணம் அவ்வுதவியை பெற்றவற்கே பொருந்தும். மேலும் அத்தகைய தருணமும் வாழ்வில் ஒரேயொரு முறை மட்டுமே நிகழக்கூடியதாக இருக்கும்.அத்தகைய தருணத்தில் இறையருளால் கிடைக்கபெற்ற அவ்வுதவியின் மூலம் தம் வாழ்வில் உன்னத நிலையினை அடையப் பெற்ற ஒருவரால்
மிகுந்த நன்றிப்பெருக்குடன், பெறப்பட்ட அவ்வுதவி சிறிதளவாக இருந்தாலும் மீண்டும் மீண்டும் நினைவுகூர்ந்து, அதனை ஈடுஇணையற்றதாய்,
“சிறிதெனினும் ஞாலத்தின் மாணப் பெரிதாகவே கருதுவர்”.
பகவான்ஸ்ரீ ரமணரின் வாழ்வில் நடந்த சம்பவத்தை
இக்குறளுக்கு எடுத்துக்காட்டாக கொள்ளாலாம்.
Providence was guiding Venkataraman as he journeyed to Arunachala, for although he arrived late at the station the train was also late. He bought a ticket to Tindivanam which seemed to be the nearest place to Tiruvannamalai based on an old atlas. An aged Moulvi in his compartment noticed the Brahmin youth seated by his side in deep contemplation. The Moulvi engaged him in conversation and informed him that there was a newly-opened line to Tiruvannamalai from Villupuram
Talk 83.
The Master relating some stories of the bhaktas told how Sri Krishna served Eknath for twelve years, how Panduranga relieved Sakku Bai from her home prison and enabled her to visit Pandharpur.
Then he (Ramana maharishi) recollected the appearance of a mysterious Moulvi on his way from Madura to Tiruvannamalai in 1896, how he appeared, spoke and disappeared suddenly.….
ரமணமஹரிஷி கிடைக்கப்பெற்ற இவ்வுதவிதனை சுமார் 40 வருடங்கள் கடந்த நிலையிலும்,மிகுந்த நன்றிப்பெருக்குடன், பெறப்பட்ட அவ்வுதவி சிறிதளவாக இருந்தாலும் மீண்டும் மீண்டும் நினைவுகூர்ந்து, அதனை ஈடுஇணையற்றதாய்,.
“சிறிதெனினும் ஞாலத்தின் மாணப் பெரிதாகவே கருதியுள்ளார்”.
Aadesh 