“சப்தபிரம்மம், திரித்துவ நிலைகளின் ஐக்கிய ஒலி.”

“சப்தபிரம்மம், திரித்துவ நிலைகளின் ஐக்கிய ஒலி.”

ப்ரஸ்னோபநிஷத்தின் (5:6) கூற்றப்படி, பிரணவத்தில் ‘அ, உ, ம்’ என்று இருக்கும் மூன்று எழுத்துக்கள் தனியாக உச்சரிக்கப்படும்போது மரணமடைகின்றன, ஆனால் இவைகளை பிரணாமய யோகத்தில் ஒன்றாக இணைத்து, வெளிப்புற, உள் மற்றும் இடைநிலை நிலைகளில் சரியாக பொருத்தப்பட்டு உச்சரிக்கும்போது, அறிந்தவர் நடுங்குவதில்லை.

‘அ, உ, ம்’ என்ற எழுத்தின் மூன்று எழுத்துக்களில்,

‘அ’ என்பது பூமி, உடல் மற்றும் விழிப்பு நிலையைக் குறிக்கிறது.

‘உ’ என்பது இடைநிலை வெளி, மூச்சு மற்றும் கனவு நிலையைக் குறிக்கிறது.

‘ம்’ என்பது சொர்க்கம், ஆன்மா மற்றும் ஆழ்ந்த உறக்க நிலையைக் குறிக்கிறது.

இந்த திரித்துவ எழுத்துக்கள் அனைத்தும் வெவ்வேறு அதிர்வெண்களுடன் தனித்துவமான ஒலிகளை வெளியிடுகின்றன.

பழம்பெரும் சித்தர் திருமூலர், தமிழ் மொழியின் மூலம் திரிகா சைவ அமைப்பைக் கட்டமைக்க இந்த திரித்துவ எழுத்துக்களைப் பயன்படுத்தினார். திருமந்திரத்தில், ‘அ’ எழுத்தை உடல் என்றும், ‘உ’ என்பது உணர்வு என்றும், ‘ம’ என்பதை மந்திரம் என்றும் குறிப்பிடுகிறார், இதை ‘ஊன் பற்றி நின்ற உணர்வுறு மந்திரம்’ என்று தம் திருமந்திரத்தில் பாடியுள்ளார்.

ஸ்ரீ ஆதிசங்கரரின் அத்வைத வேதாந்தத்தின்படி, ஆத்மா-பிரம்மனின் விடுதலை நிலையே மனிதர்களின் உண்மையான அடையாளம். சங்கரரின் கூற்றுப்படி, எந்த மனித முயற்சியும் இந்த விடுதலை நிலையை உருவாக்க முடியாது, ஏனெனில் அது ஏற்கனவே உள்ளது. அதாவது, ‘அ, உ, ம்’ ஆகிய திரித்துவ எழுத்துக்கள் அனைத்தும் ஒன்றுபட்டு முக்தி பெற்றவர்களாக பிரணவமாகப் பிறந்தாலும், “வார்த்தைகளையும் எரிபொருளையும் பயன்படுத்தாத குரல் மற்றும் ஒளியின் வடிவம் நான்” என்ற இந்த உண்மையை உணர்ந்தவர்கள் வெகு சிலரே.

விசிஷ்டாத்வைதத்தை நிலைநாட்ட ஸ்ரீ ராமானுஜர் இந்த திரித்துவ எழுத்துக்களை சித் (உணர்வு,வரையறுக்கப்பட்ட ஆன்மா), அசித் (உணர்வு இல்லாதது, உடல்) மற்றும் ஈஸ்வரன்(தூயஉணர்வு ) எனப் பிரித்து, திரிக சைவம் மற்றும் அத்வைதத்தின் மறுவடிவமாக விசிஷ்டாத்வைதத்தை நிறுவினார். அவர் ‘அ’ எழுத்தை அசித் அல்லது உடல் என்று குறிப்பிடுகிறார்; ‘உ’ சித் அல்லது வரையறுக்கப்பட்ட ஆன்மாவாக; மற்றும் ‘ம்’ என்பதை ஈஸ்வரன், அல்லது மந்திரம் என்றும் ஒவ்வொரு மனிதனின் உடலிலும் நாபிக் கமலத்தில் வசிக்கும் ஈஸ்வரனைச் சார்ந்தே சுவாசம் மற்றும் பொருளின் இருப்பு இருப்பதாக ராமானுஜர் நம்பினார்.

இதேபோல், ஸ்ரீ மத்வாச்சாரியார் த்வைத சித்தாந்தத்தை உருவாக்குவதற்காக இந்த திரித்துவ எழுத்துக்களை இரண்டாகப் பிரித்தார். கடவுள் ஆன்மாவைப் படைத்திருந்தாலும், ஆன்மா கடவுளிடமிருந்து வேறுபட்டது என்று அவரது உலகக் கண்ணோட்டம் உள்ளது. அவர் ‘அ’ மற்றும் ‘உ’ எழுத்துக்களை உடல் மற்றும் ஆன்மா என்றும், ‘ம்’ என்பது பிரம்மம் அல்லது மந்திரம் என்றும் குறிப்பிடுகிறார். உடல் மற்றும் உணர்வின் கலவையான வாயு ஜீவாத்மா என்றும், அது சர்வோத்மானான ஹரியைச் சார்ந்தது என்றும் மத்வாச்சார்யா நம்பினார்.

பைபிளில், சர்வவல்லவரின் தந்தை பிதா என்று குறிப்பிடப்படுகிறார்கள். அவருடைய மகன் சுதன், பரிசுத்த தேவதைகள் பரிசுத்த ஆவி என்றும் சொல்லப்பட்டுள்ளது. இதேபோல் திரித்துவ எழுத்துக்களில் ‘அ’ எழுத்தை சுதன் அல்லது உடல் என்று குறிப்பிடுகிறது; பரிசுத ஆவி அல்லது மூச்சை ‘உ’எனவும்; மற்றும் ‘ம்’ என்பதை பிதா அல்லது கடவுளின் வார்த்தை என்றும் பயன்படுத்தப் பட்டுள்ளது. இது பைபிளில் “ஆரம்பத்தில் வார்த்தை இருந்தது, வார்த்தை கடவுளிடம் இருந்தது, வார்த்தை கடவுளாக இருந்தது” (யோவான் 1:1) என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.

இஸ்லாமிய சூஃபித்துவம் சங்கரரின் அத்வைத வேதாந்தத்தின் அதே கொள்கைகளை பிரதிபலிக்கிறது. அதுதான் ‘உருவமற்ற நிலையில் உள்ள கடவுளைத் தவிர வேறு கடவுள் இல்லை’. “தன்னை (உடலையும் ஆன்மாவையும்) அறிந்தவன் தன் இறைவனை அறிவான்” என்று கூறி சுயத்தின் அடையாளங்களைப் பார்ப்பதன் முக்கியத்துவத்தை நபி(ஸல்) அவர்கள் உறுதிப்படுத்தினார்கள். அதேபோல், திரித்துவ எழுத்துக்களில், உடலைக் குறிக்க ‘அ’ என்ற எழுத்து பயன்படுத்தப்படுகிறது; உயிர் மூச்சு ‘உ’; மேலும் ‘ம்’ என்பது உருவமற்ற இறைவனாகவும் பயன்படுகிறது.

இறுதியாக, ஒவ்வொரு பெரிய மதமும் திரித்துவ அமைப்பில் தோன்றியிருக்கலாம், இது மத்திய ஆசியாவில் தோன்றியிருக்க வேண்டும். அங்கிருந்து கிழக்கு மற்றும் மேற்கு நோக்கி பயணித்திருக்கலாம். வேத நாகரீகம் கிழக்கு நோக்கி பயணித்தவர்களிடமிருந்து தொடங்கியிருக்கலாம், பழைய ஏற்பாடு, கிறிஸ்தவம் மற்றும் இஸ்லாம் மேற்கு நாடுகளுக்குச் சென்றவர்களிடமிருந்து தோன்றியிருக்கலாம்.

எனவே, அழியாமைக்கு விவரிக்கப்பட்டுள்ள பாதைகள் இந்த அறிஞர்களிடையே வேறுபட்டதாகத் தோன்றினாலும், இவை அனைத்தும் பிரணவத்தின் திரித்துவ வார்த்தைகளுக்கு இட்டுச் செல்கின்றன, அவை அனைத்து மனிதகுலத்திற்கும் ஒரே உண்மையான பாதையாகும்.

ஒருவர் எந்த மதத்தில் பிறந்தாலும், அவர்களின் இறுதி இலக்கு ஒருங்கிணைந்த திரித்துவத்தின் ஒலியாக மாறுவது – அதாவது பூமியின் உடல், இடைநிலை விண்வெளியின் சுவாசம் மற்றும் சொர்க்க லோகத்தின் ஆன்மா மூன்றும் ஒன்றிய நிலை – அதாவது, விழிப்பு, கனவு மற்றும் ஆழ்ந்த உறக்க நிலைகளை கடந்து இருக்கும் துரிய நிலையை அனுபவிப்பது- அதாவது, தூய உணர்வு நிலையை அடைந்து அழியாமை பெறுவது-இதுவே ஒவ்வொரு மதமும் கொண்டிருக்கும் இறுதி இலக்காகும்.

எனவே எவரும் ஒரு மதத்திலிருந்து இன்னொரு மதத்திற்கு இடம்பெயர வேண்டிய அவசியம் இல்லை, தாழ்ந்த அல்லது உயர்ந்த மதங்கள் என்று எதுவும் இல்லை. வேறு வார்த்தைகளில் கூறுவதானால், அழியாத நிலையை அடையும்போது, உருவங்கள், பெயர்கள் மற்றும் மதங்கள் கூட மறைந்துவிடும், தூய்மையான உணர்வு மட்டுமே எஞ்சி இருக்கும்.

ஸ்ரீ குருப்யோ நமஹ 🙏🏿